Biography of Gautama Buddha

Gautama Buddha (c. 563 BCE/480 BCE – c. 483 BCE/400 BCE), also known as Siddhārtha Gautama [sid̪ːʱɑːrt̪ʰə gəut̪əmə], Shakyamuni Buddha [ɕɑːkjəmun̪i bud̪ːʱə],[4] or simply the Buddha, after the title of Buddha, was an ascetic (śramaṇa) and sage,[4] on whose teachings Buddhism was founded.[5] He is believed to have lived and taught mostly in the eastern part of ancient India sometime between the sixth and fourth centuries BCE.[6][note 3]

Gautama taught a Middle Way between sensual indulgence and the severe asceticism found in the śramaṇa movement[7] common in his region. He later taught throughout other regions of eastern India such as Magadha and Kosala.[6][8]

Gautama is the primary figure in Buddhism. He is recognized by Buddhists as an enlightened teacher who attained full Buddhahood, and shared his insights to help sentient beings end rebirth and suffering. Accounts of his life, discourses, and monastic rules are believed by Buddhists to have been summarized after his death and memorized by his followers. Various collections of teachings attributed to him were passed down by oral tradition and first committed to writing about 400 years later.

گوتاما بودا (ج 563 پیش از میلاد / 480 پیش از میلاد - ج 483 پیش از میلاد / 400 پیش از میلاد)، همچنین به عنوان سیذارتا گوتاما [sid̪ːʱɑːrt̪ʰə gəut̪əmə]، شاکیامونی بودا شناخته شده [ɕɑːkjəmun̪i bud̪ːʱə]، [4] و یا به سادگی بودا، پس از عنوان بودا ، زاهدانه (śramaṇa) و مریم گلی، [4] در آموزه های بودیسم تاسیس شد. [5] گفته میشود او به زندگی کرده اند و عمدتا در بخش شرقی هند باستان زمانی بین پیش از میلاد قرن ششم و چهارم تدریس می شود. [6] [توجه داشته باشید 3]

گوتاما بین زیاده روی نفسانی و زهد شدید موجود در جنبش śramaṇa [7] مشترک در منطقه خود را تدریس راه میانه است. او بعدها در سراسر مناطق دیگر در شرق هند مانند ماگدها و Kosala تدریس می شود. [6] [8]

گوتاما شکل اولیه در بودیسم است. او توسط بودایی ها به عنوان یک معلم روشنفکر که به دست آمده کامل بودا، و بینش خود را برای کمک به موجودات ذیشعور تولد دوباره پایان و درد و رنج را به اشتراک گذاشته شناخته شده است. حساب زندگی، مباحثات و قوانین رهبانی خود را توسط بودایی ها بر این باور بودند که پس از مرگ او خلاصه شده است و حفظ توسط پیروان او. مجموعه های مختلف از آموزه های منسوب به او را با سنت شفاهی منتقل شد و اولین بار متعهد به نوشتن در مورد 400 سال بعد.